Prof. Piotr Zelenay uzyskał stopień doktora chemii na Uniwersytecie Warszawskim. Jest także profesorem chemii, a tytuł został mu nadany przez Prezydenta RP w 2015 r. Był pracownikiem naukowym Wydziału Chemii Uniwersytetu Warszawskiego do 1997 r., kiedy to przyjął stanowisko badawcze w Los Alamos National Laboratory, gdzie przepracował ponad 26 lat. Badania dr Zelenaya koncentrują się na podstawowych i stosowanych aspektach ogniw paliwowych z polimerowym elektrolitem, wytwarzaniu wodoru w elektrolizerach wodnych oraz elektrochemicznej redukcji CO₂ do produktów o wartości dodanej. Ma na swoim koncie ponad 200 publikacji naukowych, w tym w Nature and Science, co przyniosło mu blisko 30 000 cytowań. Jest współautorem blisko 500 prezentacji, w tym ponad 200 wykładów zaproszonych, keynote i plenarnych. Dr Zelenay z sukcesem kierował wieloma dużymi projektami o łącznej wartości ponad 80 milionów dolarów w postaci funduszy badawczych, otrzymując liczne nagrody i wyróżnienia.

Rzecznik patentowy, profesjonalny pełnomocnik przed Europejskim Urzędem ds. Własności Intelektualnej

Pracuje w Dziale Ochrony Własności Intelektualnej w Centrum Innowacji Politechniki Warszawskiej.
Posiada wieloletnie doświadczenie w obsłudze prawnej własności intelektualnej i przemysłowej, konsultingu i układania strategii zarządzania wiedzą w przedsiębiorstwach, w projektach B+R oraz start-up'ach. Swoje doświadczenie budowała w międzynarodowej firmie doradczej oraz międzynarodowej i krajowych kancelariach specjalizujących się w obsłudze własności intelektualnej.
Członek organizacji skupiających profesjonalnych pełnomocników zajmujących się transferem technologii: ASTP, LESI, Stowarzyszenia Rzeczników Patentowych Szkół Wyższych
ASTP - Association of European Science and Technology Transfer Professionals
LESI – Licencing Executive Society Internaltional

Prof. dr hab. Wojciech Gac ukończył studia na Wydziale Chemii Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie w 1992 r. Po uzyskaniu stopnia doktora nauk chemicznych w 1996 r. rozpoczął pracę w Zakładzie Technologii Chemicznej Wydziału Chemii UMCS, gdzie do chwili obecnej prowadzi działalność badawczo-dydaktyczną. W roku 2012 uzyskał stopień doktora habilitowanego, a w roku 2022 tytuł profesora. Zainteresowania naukowe obejmują głównie opracowanie nowych katalizatorów nośnikowych, badanie ich właściwości strukturalnych, powierzchniowych i katalitycznych przy wykorzystaniu różnych technik eksperymentalnych, m.in. do takich procesów jak uwodornienie dwutlenku węgla, otrzymywanie wodoru, konwersja bioalkoholi. Brał aktywny udział w realizacji wielu krajowych i międzynarodowych projektów badawczych. Prowadził liczne zajęcia dla studentów Wydziału Chemii, pełnił funkcję promotora i recenzenta prac doktorskich, magisterskich i dyplomowych. Jest współautorem ponad 70 artykułów naukowych.

Dr Zahra Gholami ukończyła studia licencjackie i magisterskie z inżynierii chemicznej odpowiednio w 2002 i 2009 roku. Po zdobyciu wiedzy i doświadczenia poprzez pracę w przemyśle chemicznym, w 2014 roku uzyskała stopień doktora inżynierii chemicznej. Następnie kontynuowała swoje badania jako pracownik naukowy ze stopniem doktora na Universiti Teknologi Petronas w Malezji i Uniwersytecie Tsinghua w Chinach. Obecnie dr Gholami pełni funkcję Senior Researcher w ORLEN UniCRE a.s. w Czechach od lipca 2019 r. Jej praca koncentruje się wokół różnych technologii wytwarzania zielonych paliw i energii odnawialnej, a także syntezy i charakteryzacji katalizatorów. Jej badania wpisują się w inicjatywę Zielonego Ładu i mają na celu przekształcenie CO₂ w wartościowe produkty. Szczególnie interesuje ją badanie metod wytwarzania „zielonych” węglowodorów z CO i CO₂ z wykorzystaniem reakcji odwróconej przemiany wody w gazie i syntezy Fischera-Tropscha. Jej praca przyczynia się również do badań podstawowych nad katalizą i jej podstawowymi zasadami. Opublikowała kilka oryginalnych artykułów naukowych w renomowanych czasopismach oraz była gościnnym redaktorem i recenzentem różnych czasopism.

Mgr inż. Radosław Gospoś pracuje w ORLEN S.A od listopada 2000 roku, aktualnie na stanowisku Eksperta w Biurze Badań i Rozwoju Petrochemii i Rafinerii Przyszłości. Jest inicjatorem i współtwórcą wielu rozwiązań technologicznych o charakterze komercyjnym oraz badawczo-rozwojowym, które zostały wdrożone w ORLEN S.A. Pełni funkcję koordynatora kluczowych projektów o charakterze B+R w obszarze ochrony antykorozyjnej oraz zakupu krytycznej infrastruktury badawczej do Centrum Badawczo-Rozwojowego w Płocku. Od 2018 roku Radosław Gospoś jest doktorantem na Wydziale Chemicznym Politechniki Gdańskiej, od stycznia 2023 roku pełni funkcję Ambasadora Marki Pracodawcy ORLEN.

Kinga Góra-Marek jest liderem grupy, której główna działalność naukowa koncentruje się głównie na charakterystyce katalizatorów glinokrzemianowych dedykowanych do procesów krakingu ropy naftowej oraz tworzyw sztucznych a także procesów ważnych dla ochrony środowiska. Wykorzystanie technik in situ i operando, głównie spektroskopii IR i UV-vis, umożliwia wgląd w mechanizm ww. w reakcji biegnących w obecności w katalizatorów heterogenicznych, a który decyduje o aktywności i selektywności konkretnego materiału. Kinga Góra-Marek jest współautorką około 140 artykułów w czasopismach naukowych oraz licznych komunikatów na konferencjach krajowych i międzynarodowych.

Prof. dr hab. inż. Karol Grela uzyskał tytuł magistra na Politechnice Warszawskiej, a stopień doktora w Instytucie Chemii Organicznej PAN. Staż podoktorski zrealizował w Instytucie Maxa Plancka w Mülheim nad Rurą w laboratoriach profesora Aloisa Fürstnera. Po powrocie do Polski obronił w ramach tzw. „Szybkiej ścieżki ICHO” habilitację (2003) a tytuł naukowy profesora nadzwyczajnego uzyskał w 2008. Od 2008 roku jest także kierownikiem grupy naukowej w Centrum Nauk Biologiczno-Chemicznych Wydziału Chemii UW. Jest współautorem ponad 227 prac naukowych i licznych patentów. Ma na swoim koncie kilka nagród i osiągnięć naukowych (m. in. Stypendium Alexandra von Humboldta, stypendium MISTRZ FNP). Prof. Grela należy również do rad wydawniczych czasopism Chemistry–A European Journal i Chemistry Select oraz międzynarodowej rady doradczej czasopisma European Journal of Organic Chemistry (Wiley-VCH). Jest edytorem czasopisma Beilstein Journal of Organic Chemistry oraz należy do Rady Naukowej firmy Polpharma SA. Jest członkiem Academia Europaea (MAE) i Chemistry Europe (CEF).

Absolwent Szkoły Głównej Handlowej w Warszawie. W NCBR od 2018 roku, gdzie zaczynał jako kierownik projektu realizowanego w modelu opartym na idei problem-driven research, inspirowanego praktyką stosowaną przez amerykańską agencję badawczą DARPA (Defense Advanced Research Projects Agancy). Następnie doradca strategiczny w Biurze Strategii odpowiedzialny za szereg inicjatyw wewnętrznych ukierunkowanych na optymalizację i standaryzację procesów w obszarze zarządzania portfelem programów w ofercie NCBR. W roli kierownika Sekcji Programów i Konkursów Krajowych zarządzał zespołem zajmującym się przygotowywaniem i koordynacją programów finansowanych ze środków krajowych, w tym programów związanych z m.in. energetyką, sztuczną inteligencją, czy politykami publicznymi. Od kilku miesięcy zastępca dyrektora Działu Dotacji Krajowych i Funduszy UE, nadzorującego realizację inicjatyw krajowych oraz nowych programów europejskich na lata 2021-2027: FENG i FERS.

Dr hab., prof. IKiFP PAN Maciej Guzik jest absolwentem Uniwersytetu Jagiellońskiego, gdzie zdobył tytuł magistra ochrony środowiska. Naukę kontynuował na University College Dublin w Irlandii, skupiając się na fermentacji o wysokiej gęstości komórkowej i przetwarzaniu PHA. W 2012 roku obronił pracę doktorską na temat konwersji polietylenu do biodegradowalnego polimeru. Pracował następnie w firmie UCD Bioplastech, zajmując się strategiami fermentacyjnymi dla PHA i prowadzeniem projektu związanego z produkcją małych molekuł z PHA. W 2015 roku wrócił do Krakowa i zaczął pracę w Instytucie Katalizy i Fizykochemii Powierzchni PAN. W 2021 uzyskał habilitację w dziedzinie chemii, prowadzi badania nad procesami biorafinacji i biopolimerami PHA.

Dr Hájek pochodzi z Czech, z miasta Pardubice. Pracuje jako profesor nadzwyczajny na Wydziale Technologii Chemicznej Uniwersytetu w Pardubicach, od dawna współpracując z ORLEN UniCRE. Jest autorem lub współautorem blisko 50 prac opublikowanych w czasopismach posiadających współczynnik wpływu oraz dwóch patentów.
Przedmiotem badań jest (i) przemiana olejów roślinnych lub tłuszczów zwierzęcych do estrów lub epoksydów jako możliwych substytutów petrochemicznych o różnym zastosowaniu oraz (ii) synteza wyższych alkoholi przy pomocy katalizatora heterogenicznego. Do przemiany oleju estry przygotowano metodą transestryfikacji, gdzie badania skupiały się na katalizatorach homogenicznych i heterogenicznych, łącznie z opisem warunków reakcji, rozdziału i oczyszczania produktu końcowego. W odniesieniu do epoksydacji badania skupiały się na optymalizacji warunków reakcji, metodach analitycznych i analizie statystycznej.
Z ORLEN UniCRE prowadził kilka projektów związanych z katalizą i epoksydami.

Doktor Amer Inayat pochodzi z Niemiec. Stopień doktora uzyskał (w 2013 r.) w dziedzinie inżynierii chemicznej na Uniwersytecie Erlangen-Nürnberg w Niemczech. Podczas doktoratu i habilitacji w Erlangen zajmował się ogólnie katalizatorami strukturalnymi, a w szczególności systemami katalizatorów strukturalizowanych zeolitowych. Jego badania skupiały się na charakteryzowaniu, funkcjonalizacji i testowaniu pianek stałych jako nośnika katalizatora dla różnych reakcji testowych, w tym MTO i krakingu węglowodorów. W 2017 roku dołączył do Wydziału Chemii Przemysłowej Uniwersytetu w Bolonii we Włoszech, gdzie prowadził badania nad katalitycznym ulepszaniem produktów powstałych w wyniku termochemicznej przemiany biomasy. W 2019 roku rozpoczął pracę w Instytucie Technologii Środowiskowej VSB-Technical University w Ostrawie, gdzie zajmuje się chemicznym recyklingiem odpadów z tworzyw sztucznych i redukcją emisji CO₂.

Leszek Kępiński uzyskał stopień doktora nauk fizycznych w roku 1980 w Instytucie Niskich Temperatur i Badań Strukturalnych PAN pod kierunkiem prof. Władysława Romanowskiego. Tam też habilitował się w zakresie chemii w 2001 r. Od roku 2010 jest profesorem i kierownikiem Oddziału Chemii Nanomateriałów i Katalizy w INTiBS PAN. Głównym kierunkiem zainteresowań prof. L. Kępińskiego jest badanie korelacji między mikrostrukturą i reaktywnością chemiczną silnie zdyspergowanych ciał stałych i wykorzystanie tych zależności w projektowaniu katalizatorów nośnikowych. Obecnie tematyka badawcza zespołu prof. Kępińskiego dotyczy głównie katalizatorów nośnikowych reakcji utleniania ważnych z punktu widzenia ochrony środowiska. Prof. Kępiński jest autorem lub współautorem ponad 250 publikacji naukowych, które uzyskały ponad 3500 cytowań.

Dr hab. Adam Lewera, prof. UW jest zatrudniony na Uniwersytecie Warszawskim i prowadzi badania w Pracowni Elektroanalizy i Elektrokatalizy Chemicznej Wydziału Chemii Uniwersytetu Warszawskiego. Głównym przedmiotem zainteresowana jest kataliza heterogeniczna, ze szczególnym uwzględnieniem zależności pomiędzy właściwościami elektronowymi powierzchni i jej właściwościami katalitycznymi i elektrokatalitycznymi. W zakres zainteresowań naukowych wchodzą także zagadnienia związane z konwersją energii chemicznej na elektryczną w niskotemperaturowych ogniwach paliwowych. Projektuje nowe materiały katalityczne. Jest autorem 52 publikacji naukowych w recenzowanych czasopismach międzynarodowych z listy ISI Master Journal List, cytowanych łącznie 2296 raz. Badania podstawowe łączy z badaniami stosowanymi będąc współautorem 9 wynalazków będących obecnie przedmiotem 21 zgłoszeń patentowych (5 krajowych, 14 zagranicznych) i chronionych 12 patentami międzynarodowymi oraz dwoma patentami krajowymi.

Dr inż. Agata Łamacz jest absolwentką Wydziału Chemicznego Politechniki Śląskiej. W latach 2004-2015 była pracownikiem naukowym w Centrum Materiałów Polimerowych i Węglowych PAN, a od 2015 roku jest adiunktem badawczo-dydaktycznym na Politechnice Wrocławskiej. Jest współautorką publikacji naukowych oraz wystąpień konferencyjnych w obszarze katalizy heterogenicznej. Prace te dotyczą głównie katalizatorów dwufunkcyjnych oraz materiałów hybrydowych do oczyszczania gazów odlotowych ze spalania i zgazowania węgla, otrzymywania wodoru czy konwersji ditlenku węgla do chemikaliów. Współpracowała i nadal współpracuje z wieloma polskimi i zagranicznymi instytucjami naukowymi (m.in. AGH, Politechniką Śląską, Politechniką Łódzką, Instytutem Technologii Paliw i Energii, Instytutem Nowych Syntez Chemicznych, uniwersytetami w Paryżu, Strasburgu, Alicante i Porto). Dotychczas jej praca została doceniona przez władze PAN, ambasadę Francji w Polsce oraz Rektora Politechniki Wrocławskiej.

Absolwent Uniwersytetu Jagiellońskiego, doktoryzował się na Uniwersytecie Erlangen-Norymberdze. Profesor zwyczajny, obecnie dziekan Wydziału Chemii UJ. W latach 2014 i 2015 był profesorem wizytującym w Catalysis Research Center na Uniwersytecie Hokkaido w Sapporo oraz w School of Computing, Engineering and Mathematics na Western Sydney University. Założyciel i prezez spółki InPhoCat - Innovative Photocatalytic Solutions specjalizującej się w rozwoju technologii fotokatalitycznych. Jego zainteresowania badawcze obejmują mechanizmy procesów fotokatalitycznych, właściwości redoksowe fotokatalizatorów, fotokatalityczną detoksykację i dezynfekcję, fotokatalityczne wiązanie CO₂ i rozkład wody, fotoelektrochemię i spektroelektrochemię półprzewodników. (fotokataliza.pl, inphocat.pl)

Dr inż. Arkadiusz Majoch; absolwent podyplomowych studiów MBA w Warszawie na Akademii Leona Koźmińskiego. Od 2019 – Dyrektor Biura odpowiedzialnego za innowacje i rozwoju nowych technologii, obecnie koncentruje się na projektach RnD z zakresu core; w 2015 dołączył do PKN ORLEN jako Kierownik Zespołu ds. Paliw i Normalizacji. Posiada szeroka wiedzę w zakresie chemii organicznej i technologii produkcji paliw dzięki 14-letniemu doświadczeniu w instytutach naukowych. W trakcie studiów doktoranckich w Instytucie Technicznym Wojsk Lotniczych zajmował się badaniami eksploatacyjnymi magazynowania paliw lotniczych oraz prognozowaniem jakości paliw po długim okresie. Następnie, specjalizował się w aspektach zrównoważonego rozwoju produkcji biopaliw, w tym badaniu metodyki obliczania emisji gazów cieplarnianych w cyklu życia biokomponentów i biopaliw ciekłych. Jako lider brał udział w kilku projektach międzynarodowych i krajowych, szczególne osiągnięcia wiąże z projektem dedykowanym wdrażaniu nowych paliw ORLEN: Efecta i VERVA.

Jest absolwentem studiów magisterskich na Wydziale Inżynierii i Technologii Chemicznej (WIiTCh) Politechniki Krakowskiej. W roku 2005 obronił pracę doktorską, a w roku 2013 uzyskał stopień naukowy doktora habilitowanego z tematyki procesów selektywnej produkcji olefin. Od 2012 roku jest kierownikiem grupy badawczej skupiającej się na katalitycznych procesach produkcji olefin, utylizacji ditlenku węgla oraz na syntezach uporządkowanych na poziomie mikro-, mezo- i makroskopowym materiałów katalitycznych i sorbentów. Jego dorobek obejmuje 85 publikacji naukowych (57 indeksowanych w JCR) o łącznym IF=270. Według Scopus jego publikacje były cytowane 1647, a Indeks Hirscha wynosi 24. Ponadto, jest współautorem 2 monografii i 5 patentów. Brał udział w 12 projektach badawczych i wdrożeniowych. Aktualnie jest kierownikiem 1 grantu NCN OPUS oraz 1 projektu realizowanego z partnerem przemysłowym. Od 2020 roku do chwili obecnej pełni funkcję Dziekana WIiTCh Politechniki Krakowskiej.

Piotr Pietrzyk jest profesorem Uniwersytetu Jagiellońskiego, pracuje na Wydziale Chemii w Zespole Katalizy i Fizykochemii Ciała Stałego. Doktorat (2005) oraz habilitację (2016) uzyskał w macierzystej jednostce. Od 2020 roku pełni funkcję Prodziekana ds. Badań i Współpracy Wydziału Chemii. Laureat nagród i stypendiów Prezesa Rady Ministrów, Ministra Nauki, FNP, PAN, PTChem. Odbywał staże i pobyty naukowe w uniwersytetach w Paryżu, Lille i Turynie. Tematyka badawcza obejmuje nanomateriały lite i porowate modyfikowane jonami metali przejściowych o znaczeniu katalitycznym (zeolity, tlenki metali i ich kompozyty) w zastosowaniach środowiskowych - do procesów selektywnej katalitycznej redukcji tlenków azotu, zaawansowanych procesów utleniania zanieczyszczeń wody, procesów rodnikowych. Stosowane metody badawcze obejmują techniki spektroskopowe, pomiary reaktywności chemicznej oraz modelowanie właściwości spektroskopowych i magnetycznych metodami chemii kwantowej.

Prof. Colmenares ukończył Politechnikę Warszawską (chem. 1995) i uzyskał tytuł magistra (1997) w dziedzinie katalizy dla technologii organicznej, oraz tytuł doktora (2004) w dziedzinie nauk chemicznych na tej samej uczelni, a także stopień naukowy doktora habilitowanego (2015) w Instytucie Chemii Fizycznej Polskiej Akademii Nauk, oraz otrzymał jednogłośną pozytywną rekomendację Rady Doskonałości Naukowej do Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej o nadanie tytułu naukowego profesora. Jego zainteresowania: materiałoznawstwo, nanotechnologię i katalizę heterogeniczną, waloryzację biomasy/CO₂, chemia w przepływie, sonikację, fotokatalizę oraz oczyszczanie wody/powietrza. Odbył staże podoktorskie na Uniwersytecie w Kordobie w Hiszpanii (2005-2006) w grupie Prof. Marinasa, oraz na Uniwersytecie Południowej Kalifornii w Los Angeles (2006-2009) w grupie Prof. Olaha (Nagroda Nobla). Jest współautorem 130+ prac nauko-technologicznych.
https://photo-catalysis.org/team/juan-carlos-colmenares

Wioletta Raróg-Pilecka prof. dr hab. inż. (nauki inżynieryjno-techniczne/inżynieria chemiczna), Prodziekan ds. Rozwoju Wydziału Chemicznego Politechniki Warszawskiej.
Zajmuje się procesami katalitycznymi z obszaru tzw. przemysłu wielkotonażowego takimi jak: konwersja tlenków węgla parą wodną, metanizacja tlenków węgla, synteza, rozkład i utlenianie amoniaku. Współpracuje z firmami branży inżynieryjno-chemicznej: PKN Orlen, Anwill, CASALE, G.A. Puławy, G.A. Police i innymi. Jest współautorką ponad 90 publikacji cytowanych 2050 razy (wg. Scopus, stan na dzień 31.07.2023), H-index = 25. Jest także współtwórcą w 20 patentach, z których część ma zasięg międzynarodowy. Kierownik licznych projektów o charakterze badawczo-rozwojowym. Stypendystka FNP w latach 2003-2004, laureatka wielu nagród JM Rektora PW za działalność naukową i organizacyjną.

Dr hab. inż Agnieszka Ruppert pracuje na stanowisku profesora Politechniki Łódzkiej na Wydziale Chemicznym. Po otrzymaniu tytułu doktora nadanego przez Politechnikę Łódzką, zatrudniona była w Uniwersytecie w Utrechcie w Holandii następnie w Instytucie Maxa-Plancka w Mulheim w Niemczech na stażach podoktorskich przez okres pięciu lat. Po powrocie na Politechnikę Łódzką i uzyskaniu tytuł doktora habilitowanego, założyła grupę badawczą prowadząca badania dotyczące konwersji biomasy do biopaliw oraz nowych związków chemicznych wykorzystywanych w wielu branżach przemysłowych. Badania koncentrują się także wokół opracowania nowych katalizatorów i nanomateriałów stosowanych w wielu procesach związanych z ochroną środowiska. W badaniach swoich wykorzystuje wiele nowoczesnych technik badawczych umożliwiających zarówno charakterystykę nanomateriałów jak prowadzenie reakcji pod wysokim ciśnieniem w różnych atmosferach. Wyniki tych badań były wielokrotnie wyróżnione m.in. okładkami w czasopismach o wysokim współczynniku oddziaływania. Wiele projektów badawczych jest prowadzona we współpracy z ośrodkami w Polsce i za granicą, m.in. Shibaura Institute of Technology, Tokyo Japonia, Uniwersytet w Strasbourgu, Francja.

Dr hab. Dorota Rutkowska-Żbik w roku 2000 ukończyła studia na Wydziale Chemii Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie. W 2005 r. uzyskała stopień doktora nauk chemicznych w Instytucie Katalizy i Fizykochemii Powierzchni PAN w Krakowie, a w 2015 r. stopień doktora habilitowanego w tej samej jednostce. Obecnie pracuje jako profesor instytutu w Instytucie Katalizy i Fizykochemii Powierzchni im. Jerzego Habera PAN. Jest współautorką 65 publikacji. Specjalność – kataliza heterogeniczna i chemia obliczeniowa.

Od blisko 6 lat skutecznie łączy biznes z nauką oraz pomaga tworzyć, chronić oraz wdrażać innowacje. Zna rynek oraz regulacje legislacyjne, dlatego efektywnie łączy potrzeby biznesu i rynku z wiedzą merytoryczną i zapleczem infrastrukturalnym Uczelni. Współtwórca większości wewnętrznych regulacji i procesów dotyczących własności intelektualnej na Uczelni. Prowadząca zajęcia z ochrony własności intelektualnej dla studentów, pracowników oraz w ramach Międzynarodowej Szkoły Doktorskiej oraz dla firm.

Profesor Zbigniew Sojka jest absolwentem UJ. W 1984 uzyskał doktorat, w 1998 r stopień doktora habilitowanego, a w 2005 r. tytuł profesorski. Staże podoktorskie odbył w Uniwersytecie P.M. Curie w Paryżu i Uniwersytecie Lehigh w USA. Jest autorem ponad 200 publikacji i 30 patentów i zgłoszeń patentowych. Według Rankingu Stanforda należy do 2% najbardziej wpływowych naukowców na świecie. Jest członkiem Editorial Board czasopism: Research Chem. Interm. (Springer), Catal. Comm. (Elsevier). Został odznaczony Krzyżem Orderu Polonia Restituta, Złotym Krzyżem Zasługi, Medalem KEN, Laurem Jagiellońskim oraz medalem im. B. i W. Trzebiatowskich PTCHem. Zainteresowania naukowe prof. Z. Sojki dotyczą redoksowych katalitycznych materiałów tlenkowych. Badania od poziomu molekularnego do skali pilotowej obejmują techniki spektroskopowe EPR, RS, IR, UV-vis, XPS, XAS, mikroskopowe TEM/EELS/SEM oraz pomiary katalityczne, sprzężone są modelowaniem molekularnym metodami DFT i termodynamiki ab inito.

Dr Inż. Karel Soukup, naukowiec, Instytut Podstaw Procesów Chemicznych Czeskiej Akademii Nauk (ICPF), Kierownik Grupy Badawczej Katalizy i Inżynierii Reakcyjnej, Kierownik Centrum Badań Teksturowych. Działalność badawcza K. Soukupa skupiała się na katalizie heterogenicznej z wykorzystaniem szerokiej gamy katalizatorów, takich jak m.in. elektroprzędzone katalizatory nanowłókniste, katalizatory węglowe, zeolity, metaloorganiczne struktury i kowalencyjne struktury organiczne. Specjalizuje się także zarówno w badaniach modelowych i pomiarach procesów transportu (dyfuzja gazu, przenikanie gazu i dyfuzja w fazie ciekłej), jak i zaawansowanej analizie tekstury (w oparciu o teorię funkcjonału gęstości) w różnych ośrodkach porowatych, zarówno w materiałach nieorganicznych, jak i polimerowych. Dodatkowo wprowadził technikę elektroprzędzenia do przygotowania materiałów nanowłóknistych do głównych tematów badawczych ICPF.

dr hab. Anna Śrębowata, profesor instytutu, jest pracownikiem naukowym Instytutu Chemii Fizycznej PAN w Warszawie. Jej wysiłki badawcze skupiają się obecnie na zastosowaniu nowoczesnych nanomateriałów na bazie metali przejściowych jako katalizatorów w procesach uwodornienia o ciągłym przepływie o znaczeniu przemysłowym i środowiskowym. Jest współautorką ponad 50 oryginalnych recenzowanych prac opublikowanych w renomowanych czasopismach międzynarodowych. Anna Śrębowata jest Członkiem Polskiego Towarzystwa Chemicznego, Klubu Naukowców Fundacji na rzecz Nauki Polskiej, Polskiego Stowarzyszenia Zeolitów i Polskiego Klubu Katalizy. Prywatnie jest mężatką, ma trójkę dzieci. Lubi tańczyć i gotować.

Maciej Trejda uzyskał stopień doktora w 2005 r. (promotor: prof. dr hab. Maria Ziółek), a stopień doktora habilitowanego w 2015 r. W 2015 r. został adiunktem na Wydziale Chemii Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, a od 2018 r. jest profesorem nadzwyczajnym tej samej uczelni. Od 2020 roku jest kierownikiem Katedry Katalizy Heterogenicznej. Jest współautorem ponad 100 publikacji (50 JCR) i ponad 100 komunikatów. Był sekretarzem VI Międzynarodowego Sympozjum Grupy Pięciu Elementów (Poznań, 2008). W latach 2015-2018 pełnił funkcję Wiceprezesa, a od 2022 roku jest Prezesem Polskiego Stowarzyszenia Zeolitów i Członkiem Zarządu Federacji Europejskich Stowarzyszeń Zeolitów. Maciej Trejda był redaktorem naczelnym i gościnnym specjalnego wydania Catalies Today „Fascinating Catalytics”. Otrzymał ponad 20 różnych nagród za osiągnięcia badawcze i jakość nauczania.

W 1977 r. ukończyła studia chemiczne w Uniwersytecie Wrocławskim, gdzie uzyskała także stopień doktora (w 1981 r.) oraz doktora habilitowanego (w 1991 r.). W 2000 r. otrzymała tytuł profesora. Jest zatrudniona na stanowisku profesora na Wydziale Chemii Uniwersytetu Wrocławskiego, gdzie pracuje od 1980 r. Staż podoktorski odbyła w RWTH Aachen, a krótsze staże naukowe w Instytucie Katalizy w Nowosybirsku, Uniwersytecie we Frankfurcie n/Menem, Uniwersytecie w St. Petersburgu, LCC CNRS w Tuluzie, Uniwersytecie w Bari.
Opublikowała ponad 180 publikacji w czasopismach o zasięgu międzynarodowym cytowanych ponad 4300 razy. Była promotorem 54 prac magisterskich i 12 doktorskich. Była kierownikiem lub głównym wykonawcą 10 zrealizowanych grantów KBN lub MNiSW, w latach 2013 – 2020 kierowała realizacją trzech grantów NCN Opus.
W latach 2012-2020 pełniła funkcję dziekana Wydziału Chemii, a wcześniej (2005-2012) prodziekana ds. naukowych. Jest członkiem PTChem i Royal Chemical Society.

Mgr inż. Tomasz Wysogląd jest pracownikiem ORLEN S.A. w ramach Biura Badań i Rozwoju Petrochemii i Rafinerii Przyszłości. Od kilku lat prowadzi projekty badawczo-rozwojowe z naciskiem na projekty dotyczące rozwoju nowych katalizatorów i innych zaawansowanych materiałów dla segmentu posiadanych aktywów petrochemicznych firmy. Doktorant III roku Szkoły Doktorskiej Nauk Ścisłych i Przyrodniczych V edycji programu „Doktorat wdrożeniowy”, realizujący rozprawę doktorską dotyczącą właściwości katalitycznych nowatorskich katalizatorów uwodornienia 4-karboksybenzaldehydu w procesie produkcji kwasu tereftalowego (PTA). Głównym kierunkiem zainteresowań naukowych jest kataliza heterogeniczna w zakresie wpływu właściwości elektronowych powierzchni katalizatora na główne parametry katalityczne. Swoje zainteresowania poszerza również w kierunku rozwoju umiejętności w zakresie tworzenia symulacji procesów technologicznych w specjalistycznym oprogramowaniu modelującym, wpisujące się w strategię Biura.

Dr inż. Arkadiusz Majoch; absolwent podyplomowych studiów MBA w Warszawie na Akademii Leona Koźmińskiego. Od 2019 – Dyrektor Biura odpowiedzialnego za innowacje i rozwoju nowych technologii, obecnie koncentruje się na projektach RnD z zakresu core; w 2015 dołączył do PKN ORLEN jako Kierownik Zespołu ds. Paliw i Normalizacji. Posiada szeroka wiedzę w zakresie chemii organicznej i technologii produkcji paliw dzięki 14-letniemu doświadczeniu w instytutach naukowych. W trakcie studiów doktoranckich w Instytucie Technicznym Wojsk Lotniczych zajmował się badaniami eksploatacyjnymi magazynowania paliw lotniczych oraz prognozowaniem jakości paliw po długim okresie. Następnie, specjalizował się w aspektach zrównoważonego rozwoju produkcji biopaliw, w tym badaniu metodyki obliczania emisji gazów cieplarnianych w cyklu życia biokomponentów i biopaliw ciekłych. Jako lider brał udział w kilku projektach międzynarodowych i krajowych, szczególne osiągnięcia wiąże z projektem dedykowanym wdrażaniu nowych paliw ORLEN: Efecta i VERVA.